Belevenissen Galapagos (San Cristobal)

Ok, nu is het wat relaxter...komt ie;

Allereerst de boot zelf. Je ziet het al op de foto en is wist wat ik ging doen; het was looooooow budget voor Galapagos standaarden. Onze
' Flamingo' of eigenlijk sinds hij een paar jaar geleden geschilderd is ' New Flamingo' was zeker niet de hipste van het stel maar dat hoeft ook niet. Authenticiteit boven alles natuurlijk. Model hoog en smal is natuurlijk niet het meest comfortabel op zee en hij leek vooral s'nachts bijna te kapseizen maar goed, ook dat mocht de pret niet drukken. Prachtige boot met lekker en vers eten. Het bootje erachter met die pelikanen noemen ze ook wel panga of dingi, daarmee gingen we aan land of snorkelen. Als de pelikanen m niet nodig hadden.

Dan de gids. Je ziet op de foto op het strand in het midden onze gids Alfonso, ik denk 200 kilo schoon aan de haak. Maakt het ritje met de panga wel spannender, we moesten met 3 man extra tegenover hem gaan zitten en ala, dat ging nog wel. Uitstappen was meer risky en nat zijn we geworden. Verder prima gids, niet echt in voor de sportieve onderdelen van het programma maar daar zal niemand van opkijken.

De groep was zeer geslaagd en gemengd. Op de foto aan tafel zie je de vleesetende helft van de groep, links een stel uit Argentinie waarvan die kerel zo met Jiskefet mee kon doen. Jammer dat zn grappen in t spaans waren en (in minder grappige versie) vertaald moesten worden. Daarnaast zn vrouw. Ertegenover hun (half) dochter en daarnaast Michelle uit Engeland. Dan niet op die foto 3 Israelies en 2 meiden uit Zwitserland.

Drie ingredienten voor een onvergetelijke bootocht. Naast al het beestenspul aan land waar een foto van is nog rood- blauwe krabben, pinguins, adelaars, flamingo's en wat al meer. Het meest gave is toch dat alles blijft zitten of sterker nog, poseert recht voor je camera. Er was n kerel met 2 enorm dikke lezen (nog op het vaste land) die zichzelf afvroeg waarom hij eea mee aan het slepen was. Lenzen zijn er echt overbodig. Voor je camera dan.

Dan is er de onderwaterwereld nog die ik meestal liever oversla. Zoniet deze keer want snorkelen is er 'the thing to do'. Dus ok, eerste dag, snorkel van een uur rondom Devil's Crown oftewel Corona del Diablo. Nou ben ik niet echt van het zwemmen en zeker niet als ik iets tegen kan komen maar goed, dit moet je meemaken dus spullen aan, snorkeltje omhoog en springen van die boot. Hoofd onder water en ja, prachtig, je weet niet wat je ziet!
Wat niemand had verteld wat dat de stroming daar zo sterk was dat ie alleen voor ervaren zwemmers was en daar ging ik op m'n eerste snorkelavontuur met m'n A diploma op zak (gezakt voor B..) met m'n vinnen aan m'n voeten in de schoolslag.
Zout in mn neus, in m'n snorkel en weet ik niet waar, nieuwe spieren in m'n liezen maar wel; mantaroggen, eagleroggen, pufferfish, parrotfish en veel meer fish, zeeschildpadden van 150 kg, zeehonden die mee snorkelen en 3 witpunthaaien van meer dan 2 meter. Geen momentje spijt. Denk nu wel dat ik de mooiste plek ter wereld heb gehad dus morgen niet weer hoef. Foto's mailen ze (als bewijs ;-)

Dan nog een beetje uitleg van de foto's, die zeeleguaan is alleen zo gekleurd en groot op Espagnola eiland. Deze is net vastgelegd na zijn daad waar ook foto's van zijn maar te ranzig voor hier. Dan blaast ie zich nog wat meer op wat resulteert in deze foto.
Dan iets netter; postoffice bay. Een traditie van vroeger waar walvisvaarders post achterlieten en de volgende die kwam die die kant op ging die nam het mee. Nu heb ik een kaart die naar Veldhoven moet en die moet ik daar dus afgooien. Lollig gezien de tekst op de achterkant.
Die selfies, las je bericht pas later Derk maar had hetzelfde idee. Met een telefoon alleen makkelijker uitvoerbaar dan met een camera.. Iedereen zei zal ik even helpen, nee, dan is t geen selfie meer.. dus hier het resultaat.
Tot slot gisteren dus op zoek gegaan naar de fregatvogel die een zak onder z'n kin opblaast om het vrouwtje te versieren. Mij was verteld waar ik m kon spotten dus s'ochtends aan de wandel en bij zonsondergang nog n keer terug..je ziet het resultaat van al dat werk. Een zakje van niks. Toen maar een kaart gekocht en daar n foto van gemaakt. Had ik eerder moeten doen.. Nee, da's niet weer. Onderweg zitten dan weer andere mooie plaatjes op je te wachten zoals n blauwvoetige Jan van Gent.

Iedereen die ooit de kans krijgt naar de Galapagoseilanden te gaan, doen! Het is het geld 100 keer waard. Overal die beesten. Soms maak je een foto, kijk je m terug en denk je he, er zit ook nog een leguaan bij of he, daar nog een zeehond. En dan zo s'avonds op het dek hadden we een wijntje gekregen van mr Jiskefet, haalt n Israelie zn gitaar te voorschijn, boot vaart, maan, sterren, meeuwen (nee pa, niet als in Julianadorp, mooie meeuwen) dan maakt t niet meer uit dat t James Blunt is wat ie zingt.

Nu weer in Quito met schoenen en 2 truien aan. Morgen als alles goed is (lesje; ga nooit naar Ecuador met een maestro kaart van de Rabobank, ramp) naar Cotopaxi voor de komende 4 dagen. Dat is een berg een paar uur naar het zuiden waar ik niet veel mee ga doen (geen geklim), de omgeving schijnt mooi te zijn met veel inheemse-inlandse bewoners en dorpen. Met 'logement' op n zelfvoorzienende organic farm. Ben benieuwd! Laatste paar dagen.

Leuk dat jullie allemaal zo meelezen. Tot snel.

Joyce